მაღალმთიან აჭარაში საუკუნოვანი ტრადიციაა, როცა ყოველი წლის მაისის მიწურულს, ადგილობრივი მოსახლეობა, ძირითადად კი ოჯახის უხუცესი წევრები, საცხოვრებელ სახლებს ტოვებენ და საქონლის გამოსაკვებად და რძის პროდუქტების დასამზადებლად, ალპურ სოძოვრებზე ანუ იალაღებზე მიემგზავრებიან, სადაც სექტემბრის ბოლომდე რჩებიან. იალაღები სოფლებიდან მოშორებით, თურქეთ-საქართველოს საზღვრისპირა მთებშია გაბნეული. იალაღებზე მემთეურები მთელ ზაფხულს, ორ სართულიან ფიცრულ სახლებში ატარებენ, პირველ სართულზე ისინი საქონელს აბინავებენ, მეორე სართულზე კი თავად ცხოვრებენ. მსხვილფეხა რქოსანი პირუტყვის გამოკვებასთან ერთად, მათი საქმიანობა რძის ნაწარმის (ყველი, კარაქი, ნადუღი, კაიმაღი, ყურუთი) მომზადებაა, მესაქონლეობა აჭარის მთაში ოჯახების შემოსავლის ერთ-ერთი ძირითადი წყაროა. ამდენად, მემთეურობა ზემო აჭარაში ეთნო-კულტურისა და სოციალური ყოფის გამორჩეულ და შეუცვლელ ნაწილს წარმოადგენს. იალაღებზე - სეზონურ დასახლებებში, ხის ფიცრულ სახლებში ცხოვრება, საქონლის მოვლა და ზამთრისათვის რძის პროდუქტების მომზადება, რთული და შრომატევადი საქმეა, რომელსაც ძირითადად ასაკოვანი ქალები ეწევიან.